به گفته دانشمندان دانشگاه منچستر، در زخم‌های غیرقابل درمان زمانی که سطح کاتالیزور بیوشیمیایی موجود در پوست افزایش می‌یابد، احتمال بهبودی بیشتر می شود. نتایج این تحقیقات که بر روی سلول‌های انسان و موش انجام شده و  به تازگی در مجله  Journal of Investigative Dermatology منتشر شده، دیدگاه جدیدی را روی آرژیناز 1 (پروتئینی که واکنش‌های شیمیایی در سلول‌های پوست را سرعت می‌بخشد) باز میکند. زخم‌های التیام نیافته شامل زخم‌های فشاری، زخم‌های دیابتی، زخم‌های وریدی و زخم‌های جراحی غیرترمیم شونده هستند و با التهاب بیش‌ازحد مشخص می‌شوند. این‌ها یک مشکل خاص برای افراد مسن است و می‌تواند از هر 20 نفر 1 نفر را تحت تأثیر قرار دهد. دانشمندان مدت‌هاست که به دنبال راه‌های جدیدی برای مقابله با مشکل تأخیر در بهبود زخم بوده‌اند. دانشمندان قبلاً می‌دانستند که آرژیناز۱ توسط سلول‌های پوست از جمله سلول‌های ایمنی و کراتینوسیت‌ها بیان می‌شود، اما عملکرد آرژیناز۱ در کراتینوسیت‌ها به‌خوبی شناخته نشده بود. این تیم علمی نشان داد که ارتباط مستقیمی بین سطوح کاهش‌یافته آرژیناز 1 را در کراتینوسیت‌های اپیدرم، (بیرونی‌ترین لایه پوست) زخم‌های با تأخیر در بهبودی موش‌ها و زخم‌های پای دیابتی انسان که بهبود نمی‌یابند، وجود دارد. آن‌ها همچنین برای اولین بار نقش کاتالیزور را در نقش سلول‌های بیرونی پوست – کراتینوسیت ها – در پاسخ به تشکیل زخم مشخص کردند. این کشف، مسیر ایمنی آنزیم را به عنوان یک هدف دارویی محتمل قرار می‌دهد که می‌تواند ترمیم زخم‌هایی را که در غیر این صورت به آرامی بهبود می‌یابند یا اصلاً بهبود نمی‌یابند، ترویج کند زیرا نتایج این تحقیقات نشان داد که  آرژیناز 1 در کراتینوسیت‌ها برای تولید عواملی مانند پوترسین و پلی آمین‌ها که برای کمک به مهاجرت کراتینوسیت‌ها و تکثیر در سراسر زخم برای بهبود آن مورد نیاز هستند، لازم است. هدف قرار دادن آرژیناز 1 و همچنین این محصولات پایین دستی با مکمل‌ها، عملکرد کراتینوسیت را بازسازی کرد و سیستم‌های مدل نشان دادند که زخم‌ها سریع‌تر بهبود می‌یابند.

Reference: Rachel A. Crompton et al, An Epidermal-Specific Role for Arginase1 during Cutaneous Wound Repair, Journal of Investigative Dermatology (2022).